Прабіраючыся скрозь сплеценыя галіны непралазных нетраў старога лесу і ведаючы, што менавіта тут, непадалёк ад
берагоў ракі Бяроза, на востраве, можна спыніцца і адпачыць ад пагоні, а можа і
застацца на некаторы час у старой крэпасці, у надзейных і верных людзей, якія
схавалі і выратавалі будучага Вялікага
князя. Менавіта тут, у Сынкавіцкіх гушчарах, быў схаваны ад пагоні роднага брата
Ягайлы, наш найвялікшы князь Вітаўт, дзякуючы удаламу кіраванню, адважнасці і
мудрасці, ён, наш князь, зрабіў Вялікае Княства Літоўскае найбуйнейшым княствам
Еўропы.
Менавіта так, згодна адной з легенд, праз некаторы час князь
Вітаўт разам са сваёй жонкай і блізкімі людзьмі прыехаў у гэтыя мясціны і аддзякаваў людзей якія яго выратавалі і даў загад перабудаваць старую крэпасць у царкву,
зараз яна - царква Святога Міхала Арханёла.
Але ж гэта адна з мностваў легенд, якія існуюць і распавядаюць пра таямнічае
ўзнікненне гэтай царквы. Самае цікавае, што версій з пэўнай датай заснавання
гэтай царквы столькі ж многа як і легенд.
На самой тэррыторыі царквы, усталяваны памятны крыж, на якім напісаны 1407 год.
Па адной з версій на месцы гэтай царквы была драўлянаяцарква, па другой, гэта
была Пруская крэпасць, якая пазней была перабудавана ў царкву.
Зараз, у царкве ідзе рэканструкцыя, якая час ад часу адкрывае нам новыя і
неверагодныя гістарычныя падзеі царквы.
Давайце пазнаёмімся з гэтым непаўторным месцам, куды адназначна трэба
завітаць.
Знаходзіцца Сынкавіцкая царква на поўначы ад вёскі Сынкавічы ў Зельвенскім
раёне Гродненскай вобласці, стаіць яна
асобна ад вёскі.
Праехаўшы вёску і мінуючы рэчку, на узгорку ў метрах пяціста мы убачым царкву, праваруч ад якой будзе ферма.
Стаянка знаходзіца адразу за
царквой, для вандроўнікаў вельмі дарэчы будзе і туалет які знаходзіца на
тэрыторыі стаянкі і некаторыя рэкламы і мапа з цікавымі архітэктурнымі месцамі
гэтага раёна.
Царква стаіць ля самай дарогі і акружана каменнай сцяной
невысокіх памераў. Зараз цяжка уявіць, што яна знаходзілася на нейкім востраве,
але пра гэта сведчаць некаторыя паданні пра царкву. Вакол царквы вельмі прасторна,
прыгожыя краявіды, а ў правым баку па кірунку да яе вельмі прыгожа ўніз
уходзіць поле, а за ім зубчаста стаіць лес.
Уваходзячы ва
ўнутраны двор Сынкавіцкай царквы, на ўваходных слупах агароджы мы убачым вось
такі надпіс:
Менавіта ў гэты
перыяд адбывалася вельмі значная рэканструкцыя царквы.
Па левы бок ад
царквы стаіць пабудаваная ў 1891 званіца, адразу бачна як яе вылучае іншы стыль
будаўніцтва і на маю думку, ён не вельмі добра ўпісваеца ў стыль самой царквы.
Дарэчы, тут ёсць
вельмі цікавая асаблівасць, у першы тыдзень пасля Пасхі, любы жадаючы можа
падняца ў званіцу і пазваніць у калакалы, гук шыкоўны і мне спадабаўся, але
гэта справа патрабуе практыкі, каб што-небудзь удалае атрымалася. Па
словах, гэтыя званы ачышчаюць цела чалавека, напаўняюць яго спакоем.
Зараз, у наш час, унутры на
сценах пад час рэстаўрацыі былі
знойдзены надпісы на стара-грэчаскай мове:
“Улюбёныя!
Не ўсякаму духу верце, але выпрабоўвайце духаў ад Бога ці яны, Праваслуўны
Гасподзь Езус Хрысус з духам тваім. 1213 год.” Што сведшыць, што гэты будынак значна
старэйшы, а значыць, патрабуе большай павагі да яго. Увогуле пад слаямі шылёўкі
сустракаюцца надпісы і на лацінскай
мове. Таксама на адной з калон быў знойдзен надпіс з пасланнем ад апостала
Паўла: «Глядзіце, браты, каб хто не захапіў вас філасофіяй ды
пустым спакушэннем па паданні
чалавечаму, па стыхіям міра, а не па Хрысту»
(Працяг будзе крыху пазней)
Комментариев нет:
Отправить комментарий